Donderdag 15 november, Livingston - Rio Dulce etc

Vanochtend zijn we al vroeg opgehaald door een klein shuttle-busje en zijn we naar Guatemala-City afgereisd. Daar zijn we overgestapt op een grote bus, een soort interliner die langs de snelweg langs allerlei haltes gaat. Ondanks dat het maar ongeveer 200 km was, hebben we er ruim 4 uur over gedaan. Ze rijden hier als idioten, er wordt veel gewerkt aan de weg en door de bergen wordt er constant ingehaald. Vrachtwagens met koeien, rijst, koffiebonen en fruit rijden soms stapvoets de berg op en dan jankt de bus er zo met 100km per uur langs. Ook even wennen dus ;)) Het uitstappen was een chaos, eerst wel, dan niet. Uiteindelijk mochten we dan toch de bus uit en opeens stonden we daar, langs de snelweg in de rimboe van Guatemala. Toch iets anders dan dat ik verwacht had. Hoewel de boekjes ons vertelden dat het hier redelijk toeristisch zou zijn, heb ik nog geen enkele andere toerist gezien. Bij aankomst bleek dat we in de tuk-tuk moesten om bij maar liefst twee hotelletjes te komen. Het joch vroeg maar liefst 10 Quetzal, dat is iets minder dan een euro. Het hotel kost ongeveer 150, dat is zo'n 15 euro. Jawel,voor de kamer met twee man.

Na een tijdje kregen we toch honger, ik had de hele dag nog niets op. Dus we liepen in de schemering het dorp in en kwamen er al gauw achter dat er echt niets is. Hooguit een winkeltje en een klein huisje met een keukentje waar enkele simpele gerechten gemaakt werden. Niemand een woord Engels natuurlijk, dus met veel handen en voeten duidelijk gemaakt dat we wat wilden eten je uiteindelijk is het weer goed gekomen. De winkeltjes, hotels en restaurants zijn hier bij de mensen thuis: de zaak is tevens het huis. In het hotel kun je zo, aan het eind van de gang, bij de mensen binnen lopen. Soms delen ze zelfs een badkamer met de gasten. Winkeltjes zijn geopend zolang er iemand wakker is. Ik kan het leven me hier nauwelijks voorstellen: de hele dag voor je winkel zitten en hopen tot je genoeg hebt verkocht zodat je zelf ook weer kunt eten. Meer is er niet, helaas ook geen internet. Ook heb ik geen bereik meer met mijn telefoon. Mensen zijn overigens welk erg vriendelijk hier en er wordt redelijk op de toeristen (ons) gelet heb ik het idee. We hebben alleen nog niet zo goed het idee of dat is omdat we geld in hun laatje brengen of omdat ze andere dingen zouden willen, maar ik blijf positief en het goede in de mens denken.

Voor het eerst ook regen gehad, op zich fijn nu we midden in de rimboe zitten want dan zijn er meteen een hoop muggen weg. De stroom valt ook regelmatig uit. Morgenvroeg staan we op tijd op om de tempels en ruïnes te bekijken die hier enkele kilometers verderop zijn. Mooi ritje voor de tuk-tuk!

Erg bijzonder om hier te zijn. Buiten staan de prachtigste bomen en er schijnen veel bijzondere vogels te zijn. Veel fruitbomen, kokosnoten en bananen vooral. Bij de tempels schijnen apen te lopen!! Kortom, heb het gevoel dat dit het èchte Guatemala is. Leuk om er te zijn, maar verlang stiekem ook wel naar pepernoten en verse thee uit m'n blikjes...

Ps wie kan er als Sinterklaas voor mij de stad in lopen? Ik heb al gekeken of ik hier online iets kan kopen, maar de bank laat me geen internet aankopen doen vanaf hier. Lokaal nog niets gezien dat de moeite waard is...



Weer tijd voor een verhaaltje. Gisteren zijn we naar Livingston geweest. Het is een plaatsje waar al sinds honderden jaren mensen komen die zich in de maatschappij niet hun plek kunnen vinden, erg gemixte samenstelling van mensen. Veel mensen afkomstig van de voormalige slavernij. Je kunt er alleen per boot komen, het is afgesloten van het andere wegennet in het land. Alles per boot dus. Het boottochtje was een drama. Klein plastic bootje met 25 mensen, ongeveer een uur. Het begon nog te regenen ook, dus we moesten onder een soort landbouwzeil schuilen terwijl de boot op volle snelheid doorging. Weer een ervaring rijker....

Ten weze aankwamen in Livingston voelde het meteen heel Jamaicaans. Veel drugs, drank maar vooral een ontzettend relaxte sfeer. Overal de hele dag reggae te horen. Er werd ons al gauw een hotel aangesmeerd dat "the best in town" was. Het bleek een soort zelfgemaakt paradijsje met een boomhut en kleine blokhutjes. Alles openlucht, dat kan ook goed want ondanks dat het november is, is het hier zo'n 25 graden. Gezamenlijke ruimte waar we ook konden aanschuiven voor een gezamenlijk maal. Erg goed wederom, 3 man personeel om te koken voor 5 mensen. Vooral mensen op doorreis. Er stond ergens op een memo dat je je kon aanmelden als personeel, wanneer je een tijdje wat anders wilde of als je op de vlucht was voor de wet. Na wat nadenken kwamen we erachter dat de eigenaar, een Brit, waarschijnlijk zelf op de vlucht is en dus daar maar zijn eigen paradijsje heeft gemaakt. Tja, zo gaat dat hier. Aan het strand hadden ze prachtige vogels, soort pelikanen en albatrossen.
We zijn er twee nachten gebleven, de eerste dag een rondje gelopen in het dorp. 'S svonds samen gegeten en Carcassonne Tweede nacht op de iPad gespeeld met een jongen en een meisje die er voor langere tijd waren en er een beetje werkten. Supergezellig, erg laat geworden. De tweede dag zijn we weer vertrokken, met het bootje naar Rio Dulce. Het was een soort tour, maar er gingen ook 'gewone' inwoners mee. Die moesten dan maar even wachten als wij de kant opklommen om in een heetwaterbad en grot etc. te kijken. Dat was een beetje raar...
Je weet niet wat je ziet, alleen maar prachtige groene natuur. Mensen in houten kano's, aan het vissen, de mooiste waterlelies, groepen vogels (soms wel 50 tegelijk) die over het water scheren. Ongelofelijk dat mensen hier wonen, het is ontzettend primitief. Helaas zijn de voorzieningen in hotels ook erg primitief, was vanochtend erg blij met een warme douche na twee dagen uitsluitend koud water. Maar dat is de standaard hier, dus ik pas me maar een beetje aan. Alles went, de enige manier om het land te zien. Vandaag aangekomen in Rio Dulce dus, niet zoveel te zien hier. Wat bij het hotel rondgehangen, direct aan het meer. Beetje bootjes kijken, muziek luisteren, lekker rustig. Kan me ergere dingen voorstellen.

Verder wel zo saai dat we morgen doorreizen naar Flores. Dat is redelijk toeristisch weer, vlakbij Tikal. Een nationaal park met dingen die op de UNESCO-werelderfgoedlijst staan. Nog niet zo goed ingelezen, dus wat daar te zien is volgt. ;)

Het is nu bijna 23:00, het regent al de hele avond. Treurnis dus. Ik ga nog even douchen en maar eens slapen.